Aduan

Świat

O Aduanie słów kilka, znanych krainach, cywilizacji ludzkiej i jej historii

Wieczne ciemności! bezdenne otchłanie! Co otaczacie tajemnicą życie, Próżno was ciągle pytamy: milczycie, Głuche na nasze skargi i wołanie. Próżna ciekawość! próżne serca bicie! Nikt odpowiedzi od was nie dostanie, Chyba nam echo odrzuci pytanie, Przywtórzy myśli, tkwiącej w piersiach skrycie. I nieraz biedni za prawdę bierzemy Ten głuchy oddźwięk własnej wyobraźni, Sądząc, że słyszym tajny głos natury, Lecz wszechświat stoi tak jak przedtem niemy, I otchłań póty milczeniem nas drażni, Póki nas w mrok swój nie wciągnie ponury. — Adam Asnyk, Nad głębiami: Sonet II

Planety | Infrea

Aduan

Cały znany ludzkości świat nazwany jest Aduanem. Ludzkość zamieszkuje dwa znane lądy — pierwszy z nich jest nazywany po prostu Kontynentem, drugi zaś Kadorem.

Kontynent to ląd największy i najbardziej różnorodny. Rozciąga się prawie na 12 tysięcy mil wszerz i 8 tysięcy mil wzdłuż*. Im bliżej Morza Centralnego, tym klimat Kontynentu staje się cieplejszy i łagodniejszy. Cały ląd podzielony jest pomiędzy dziewięć królestw i jedno wolne miasto. Największym z nich jest Imperium Castellijskie, najmniejszym Księstwo Ottyjskie. Z zachodu Kontynent otacza Ocean Adorajski, od północy Morze Skute, od południa morze Centralne. Ocean leżący na wschodzie nie ma swojej nazwy. Lądy wysunięte najbardziej na północ nazywa się Daleką Północą. Większość wschodniej części Kontynentu jest niezamieszkana. Dopiero jego nadmorska część należy do niezbadanej i nieznanej cywilizacji izolującej się od Aduańczyków. Ze względu na to, że ekspansja na te tereny jest nieopłacalna, mieszkańcy naszego świata nie utrzymują z nią kontaktu.

Kador, nazwany Ziemiami Południowymi, to drugi zbadany kontynent. Jest zamieszkany głównie na północy, ponieważ kilkaset mil od wybrzeża, ląd zasypują piaski pustyni Âkchar. Klimat Kadoru jest suchy i gorący, a osady ludzkie istnieją tylko tam, gdzie występuje stały dostęp do wody. Największe miasta są położone w deltach rzek przecinających pustynię.

O innych lądach, dotąd niezbadanych, istnieją tylko niepotwierdzone pogłoski, a ich nazwy znane są tylko najbardziej zawziętym uczonym.

Poza prawami natury Aduanem rządzi siła, która przejawia się pod postacią magii (więcej tutaj). Najpopularniejszym kalendarzem w Aduanie jest kalendarz słoneczny, który ustala długość roku na 360 dni i dzieli go na dwanaście miesięcy, każdy po trzydzieści dni. Nazwy dni tygodnia są analogiczne. Innym z kalendarzy jest księżycowy kalendarz, dzielący rok na 480 dni.**

Cywilizacje i rasy

Aduan jest zasiedlony przez ludzi, których pojawienie się jest różnie tłumaczone przez wierzenia obecne w Aduanie. Niegdyś pośród ludzi mieszkali Variowie — przedstawiciele rasy, która wyginęła na dobre kilkaset lat temu. Jej przedstawiciele przypominali ludzi, byli jednak wyżsi i lepiej zbudowani. Cechowali się wysoką inteligencją, dobrym zdrowiem i postrzeganiem rzeczywistości — byli zwykle wspaniałymi architektami, strategami czy handlarzami, ale marnymi poetami czy artystami. Powodem wyginięcia Variów był nagły wzrost śmiertelności ich niemowląt czystej krwi. Połączenie ich krwi z ludźmi zmniejszyło śmiertelność, ale doprowadziło do wyginięcia całej rasy. Dziś o Variach się nawet nie wspomina, a w Aduanie żyją tylko ich potomkowie. Oznaką krwi Variów jest jasna karnacja oraz tęczówki oczu, zmieniające kolor raz na kilka miesięcy.

Wedle mitu popularnego w Dalekiej Północy, przed ludźmi istniała także człekopodobna rasa Navarów. Podania opisują ich jako silnych, niezwykle inteligentnych, o wrodzonym poczuciu estetyki i piękna, kierujących ich życiem. Niektóre z przekazów wspominają o ich dziwacznych obyczajach, surowej dyscyplinie panującej w ich społeczeństwie i niecodziennym wyglądzie — Navarowie mieli ponoć cztery górne kończyny, które sprawiały, że byli wspaniałymi wojownikami. Rasa ta miała zbudować kilka budowli do dziś stojących w Loravii oraz stworzyć cudowne rzeźby, zaszyfrowane księgi oraz wspaniałą broń, którą można za dużą ilość złota kupić w Aduanie. Ponad to wszystko, po Navarach nie pozostały żadne mogiły czy szczątki, mogące potwierdzić ich istnienie. Mity podają, że cały ich lud zbudował potężne statki i pożeglował z portu Ail Taiss w Loravii w nieznane. Podania nie wyjaśniają jednak przyczyny tej nagłej ucieczki.

Uczeni podtrzymują, że ruiny te są pozostałościami po przodkach Variów, a Navarowie nigdy nie istnieli. Inni zaś doszukują się coraz to kolejnych dowodów, że lud ten jak najbardziej istniał i nigdy nie opuścił Aduanu.

Historia Aduanu

Aduan został ukształtowany przez wiele wydarzeń, lecz tym, które najbardziej odcisnęło swoje piętno, był Wielki Pogrom — konflikt czarodziei i ludzi, który ogarnął część królestw na Kontynencie. Dzisiejszy Aduan jest brutalny i szary, a wartością najwyższą jest dla wielu złota moneta. Po krwawych walkach z praktykującymi magię świat stracił na swojej bajkowości i zawiłości. Na ulicach miast widuje się więcej żebraków, kolorowe rynki zamieniły się w miejsca publicznych egzekucji. Razem z Wielkim Pogromem prysła ostatnia nadzieja na powrót doskonałych czasów.

*1 mila = 0,5 km
**Pod względem rozwoju technologicznego, Aduan przypomina mniej więcej europejski XI wiek.