https://www.deviantart.com/jamajurabaev/art/Up-there-157948114
Up there By jamajurabaev
Na zachodzie, chamstwo w modzie.
Historia Zachodu (?)
Zachód jest drugim po Verden najważniejszym regionem Loravii. Zaopatrując królestwo w zboże i dobrze zarabiając, zachodni kupcy mogą sobie pozwolić na handel nawet z najdalszymi królestwami, takimi jak Castellia czy Sarent. Kupując luksusowe dobra i sprzedając je w Verden, szlachta i mieszczanie dobrze zarabiają, a miasta położone na Zachodzie przeżywają okres świetności. Jednak tam, gdzie obraca się pieniędzmi, czai się wyzysk i korupcja — skaza Zachodu.
Przed powstaniem Loravii, zachodnie tereny królestwa należały do państwa Merfolków, a Faarskajowie przez ponad dwa stulecia starali się je zdobyć. Nim ziemie te trafiły do królestwa, były przez dziesięciolecia w posiadaniu Avii, a dopiero prowadzenie długotrwałej i systematycznej walki pozwoliło go stopniowo przyłączyć do Korony Północy. Udało się to dopiero wtedy, gdy uwagę Avijczyków skupiła wojna na południu ich królestwa.
Alternatywna nazwa Zachodu to Hevken (z hanmarskiego Heve zachód), dlatego też mieszkańców tego regionu nazywa się czasem Hevkeńczykami lub Heveńczykami.
Geografia
Zachód rozpoczyna się wraz z brzegiem Półwyspu Północnego i kończy na masywie gór Duncir. Jest to drugi pod względem powierzchni region królestwa. Ziemie położone bliżej Zarańca są nizinami, centrum to wyżyny, a wschód jest górzysty.
Region ten dzieli się na pięć części, które rozgraniczają rzeki Powój, Skwar, Diabli Rój oraz Szary Ruczaj. Część wysunięta najbardziej na północ to Revken, część znajdująca się pomiędzy Powojem a Skwarem to Duheran, tereny położone pomiędzy Skwarem a Diablim Rojem nazwane są Larden, te leżące pomiędzy Skwarem a Szarym Ruczajem to Virnik, zaś ziemie leżące na wschód od Szarego Ruczaju zwie się Ilavą.
Największym miastem Zachodu jest Posen, a zaraz po nim Arda i Woja. O miastach znajdujących się na Zachodzie więcej znajdziesz na stronie miasta. Najdłuższą rzeką na Zachodzie jest Powód, a zaraz po nim Skwar. Najważniejszą drogą na Zachodzie jest Trakt Visterski, łączący większość miast Loravii, począwszy od Fasterviku, aż po Ardę. Rozwidla się on za Posenem.
Zachodnie drogi, zbudowane jeszcze za czasów panowania Avijczyków umożliwiają szybkie przemieszczanie się pomiędzy miastami, a względnie łagodne wzniesienia sprawiają, że na Zachodzie po wierzch używa się konia Askarskiego (cechują się wytrzymałością, łagodnością, pewnym chodem i sporą szybkością), do pracy zaś koni rasy Termeńskiej (wytrzymały, łagodny i posłuszny). Ponadto, na zachodzie częściej niż w Verden korzysta się z wozów. W portach królują średnie i duże statki, którym łatwo jest zawijać do łagodnie ukształtowanego brzegu.
Największym miastem Zachodu jest Posen, a zaraz po nim Arda i Woja. O miastach znajdujących się na Zachodzie więcej znajdziesz na stronie miasta.
Życie na zachodzie
Zachód żyje rolnictwem i handlem. Umiarkowanie żyzne ziemie i klimat umożliwiają uprawę lichych winogron i zbóż, jada się je częściej, niż w Verden, a jadłospis uzupełniają ryby słodkowodne (pstrągi, szczupaki, okonie i łososie). Najbardziej popularnym daniem na Zachodzie jest łosoś zapiekany z żurawiną i lokalnym winem Ivara. Niemal wszystkie ziemie są zagospodarowane i tylko nieliczne chłodne obszary w głębi lądu leżą odłogiem porośnięte gęstymi puszczami, w których odbywają się polowania na jelenie, dziki, a często nawet niedźwiedzie i wilki. Hoduje się tam zwierzęta takie jak owce, krowy i świnie, a także konie.
W co bogatszych wioskach budowane są z kamienia bielonego wapnem, drzwi malowane na ostre kolory, a obejście obsadzone jest kwiatami; domy położone blisko brzegu są zwykle impregnowane czerwonym porostem, który barwi drewno na pomarańczowoczerwony kolor. Szlachta stawia sobie dwory które mają bardziej cieszyć oko, niż być użyteczne, często są to więc ???.
Ludzie Zachodu, Hevkeńczycy
Pośród ludności przeważa chłopstwo, które trudni się uprawą ziemi i hodowlą, pracą na tartakach i w portach. Szlachta, która jest zwykle bardzo zamożna sprawuje nadzór nad wsiami lub handlem w miastach. Najbardziej zamożnymi rodzinami na Zachodzie są Tidermanowie i Hertervigowie.
Heveńczycy zawsze byli znani ze swojego przywiązania do ziemi i pieniądza. Są dobrymi handlarzami i odnoszą większe sukcesy niż Verdeńczycy. Ludzie żyjący na Zachodzie cenią sobie przede wszystkim zaradność i gospodarność. W porównaniu do mieszkańców Verden czy Wschodu, walczyli za sprawy Loravii krótko, a przez całą lata zajmowali się głównie rolą. Heveńczycy chcą wieść spokojne życie, a idealnym środkiem do osiągnięcia ma być handel. Od tej mentalności odstają mieszkańcy zachodniego Revken i Duheranu, którzy prowadzą życie niejako odrębne i mają wiele cech wspólnych z ludźmi żyjącymi na wyspie Taal.
Region ten jest symbolem sielanki i pokoju, zwykle kojarzy się pozytywnie ze względu na malownicze widoki, jakich pełno na Zachodzie. Najpiękniej jest tam jednak wiosną, gdy na wszystkich wyżynach rozkwita drobnymi błękitnymi kwiatami wichrzynka — pospolite polne ziele. Żyzne ziemie i ciepłe wiatry z kontynentu czynią Zachód o wiele lepszym miejscem do życia, niż Verden czy Wschód.
Verdeńczycy oraz mieszkańcy Pogórza i Wschodu uważają, że Loravianie z Zachodu są zarozumiali, rozleniwieni i obrzydliwie bogaci. Przez wpływy Avii, zachód różni się od innych regionów większą otwartością.
Ludowe stroje składają się z czarnych spodni, gorsetów, spódnic i płaszczy, a koszule są zwykle białe, haftowane kolorowymi nićmi w roślinne motywy. Tkaniny są barwione na naturalne, ale w miarę nasycone kolory. Ze względu na zmienną temperaturę w ciągu roku, ludzie mieszkający na Zachodzie muszą się zaopatrzyć w cienkie oraz grubsze szaty. Pośród szlachty obserwuje się fascynację modą kontynentu — błyszczącymi wykończeniami i zwiewnymi dodatkami.
Ludowe stroje składają się z czarnych spodni, gorsetów, spódnic i płaszczy, a koszule są zwykle białe, haftowane kolorowymi nićmi w roślinne motywy. Tkaniny są barwione na naturalne, ale w miarę nasycone kolory. Ze względu na zmienną temperaturę w ciągu roku, ludzie mieszkający na Zachodzie muszą się zaopatrzyć w cienkie oraz grubsze szaty. Pośród szlachty obserwuje się fascynację modą kontynentu — błyszczącymi wykończeniami i zwiewnymi dodatkami.
// Regionalny dialekt cechuje się częstym używaniem partykuły -że.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz