s'Envesil

s'Envesil, zwany również Ojcem Saledan, był pierwszym czarodziejem, o którym wzmianki pojawiają się w tekstach sprzed ponad tysiąca lat.

Pieśń o Talave, której słowa wyryte są w podziemiach starowierskiego pałacu, wspomina o obcym, który nadszedł wraz ze wschodzącym słońcem pewnego dnia Wiosny Śmierci, gdy ziemie króla Skaelosa drugi rok już nawiedzane były przez nieustanny deszcz, który zwiastował przedłużenie się głodu.

Obcy ten przedstawił się jako s’Envesil i obiecał, że przegoni deszcz nad królestwem, jeśli Skaelos uczyni go swoim następcą. s’Envesil został wyśmiany, wszak nikt poza bogami nie dzierżył władzy nad niebiosami. Wtem, obcy wniósł jedną dłoń do góry, a słońce natychmiast zaszło i na niebie ukazały się oba księżyce. Widząc to, Skaelos poszedł na układ ze s’Envesilem, a ten tego samego dnia i przez kolejne przeganiał deszcze znad Talave Dalej, pieśń wspomina o tym, że ludzie Skaelosa u boku s’Envesila podbili ziemie na zachód i północ od Talave, aż do wód Zarańca.

W ostatnich wersach pieśni, Skaelos, nie chcąc przekazać władzy w ręce s’Envesila knuje spisek, by uśmiercić czarodzieja, przekazując mu na łożu śmierci swoją koronę, której  Jego plan się powiódł — Skaelos postradał zmysły i zbiegł na zachód, gdzie w szale  wzniósł z ziemi Góry Saledańskie, które zamknęły przejście łączące południowo-zachodni Aduan z Talave, co przypłacił swoim życiem. 

Wbrew temu, co mówi Pieśń o Talave, Góry Saledan istniały przed nadejściem s’Envesila i były świętym miejscem, w którym lokalne ludy czciły swoją boginię. Wedle uczonych, tekst pieśni ma na myśli trzęsienie ziemi, które miało miejsce kilkanaście dni po ucieczce s’Envesila.